Informacja o praktyce powoływania w skład KRP
Praktyka konstytucyjna pozwala na stwierdzenie, że dopuszczalne jest wydawanie aktów indywidualnych dotyczących powołania na funkcję przedstawiciela Prezydenta RP w różnego rodzaju organach, bez kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów.
Przykładem może być powołanie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego swojego przedstawiciela w Komisji Nadzoru Finansowego i w Radzie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, czy powołanie przez prezydenta Komorowskiego przedstawiciela w Komisji Nadzoru Finansowego.
Konsekwentnie taki sam tryb został zastosowany w przypadku powołania przedstawiciela Prezydenta RP w Krajowej Radzie Prokuratury.
Konieczność uzyskiwania kontrasygnaty w tym kontekście mogłaby prowadzić do potencjalnego ograniczenia samodzielności organów konstytucyjnych.
Warto zauważyć, że w tych gremiach, obok przedstawiciela prezydenta, ustawowo są przewidziani także przedstawiciele rządu.
Kontrasygnata służy temu, by premier ponosił odpowiedzialność polityczną przed parlamentem za poszczególne decyzje prezydenta. W przypadku powoływania przedstawiciela prezydenta nie może być o tym mowy.
Decyzje o powołaniu w skład KRP zostały podjęte na podstawie wcześniej stosowanej praktyki w tym zakresie, wewnętrznego stanowiska służb prawnych Kancelarii Prezydenta RP oraz opinii zewnętrznej zleconej jeszcze przez Kancelarię Prezydenta Lecha Kaczyńskiego.